Wesołe miasteczko, czyli prowincjonalne rozrywki

Tandeta, kicz, szmira i totalne bezguście. Czyli przyjezdne wesołe miasteczko w małym mieście. Zabawki wyglądające jakby miały się zaraz rozpaść. Klimat jak na odpuście w polskiej wsi.

Podczas spaceru z ciekawości przeszliśmy obok. Świecące oczy naszego większego dziecka powiedziały wszystko. Mały wielbiciel najbardziej kiczowatych karuzel w galeriach handlowych od razu wyczuł megakosmiczną atrakcję. 

Takie same wesołe miasteczka odwiedzałam jako dziecko. Chybotliwe karuzele, piszczące łańcuchy, pozdzierane siedziska. Zero standardów bezpieczeństwa, żadnych szelek, guzików bezpieczeństwa.  Zmienili się tylko ludzie. Kiedyś był tłum dzieciaków, piszczących i krzyczących przy każdej "atrakcji". Tatusiowie próbujący zdobyć maskotki dla dzieci. Teraz była tylko garstka rodzin z dziećmi. I gimnazjaliści, których główną atrakcją było robienie sobie zdjęć iphonami na tle kolejek. 

Ale niewątpliwie najlepiej ze wszystkich bawił się Franek. Żadne przeciążenia nie były mu straszne. Pchał się na największe karuzele. Pewnie nawet z uśmiechem na twarzy przeżył by młot, na widok którego obiad w moim żołądku wędrował niebezpiecznie wysoko. Nawet teraz siedzi mi na kolanach i radośnie piszczy na widok zdjęć z wesołego miasteczka.